تجربیات اولیه کارایی سازی بر والدین متمرکزه. ولی رفتارای مربوط به والدین که می تونه به کارایی شخصی زیاد در کودکان منجر میشن، واسه پسرها و دخترها فرق می کنه، بررسیها نشون دادهان که مردان دارای کارایی شخصی زیاد، به هنگام کودکی روابط گرمی با پدران خود داشتن.
مادران اونا پرتوقعتر از پدرانشون بوده و سطوح بالای کارکرد و موفقیت رو توقع داشتن. در مقابل زنان دارای کارایی شخصی بالا، در کودکی واسه سطوح بالا موفقیت، از طرف پدر تحت فشار بوده ان (پروچسکا و همکاران،۱۳۸۵).
تغییر باورهای خودکارآمدی تحت اثر عوامل مختلفی از جمله خونواده، دوستان، مدرسه، همسالان، بزرگسالان و دوره گذر به نوجوونی میباشه.
کودکی
وقتی که کودکان میکوشند بر محیط فیزیکی و اجتماعیشون اعمال نفوذ کنن، شروع پرورش کارآیی شخصی اونا هستش. آموختن تواناییها، مثل مهارت جسمی، اجتماعی و توانایی زبون رو شروع می کنن. این تواناییها تقریباً به طور دائمی به کار برده میشن و بیشترً از راه تأثیرشون بر والدین، بر محیط عمل می کنن. بررسیها نشون دادهان که مردان دارای کارآیی شخصی زیاد، به هنگام کودکی روابط گرمی با پدر خود داشتن، مادران اونا متوقعتر از پدرانشون بوده و سطوح بالای کارکرد و موفقیت رو توقع داشتن. در مقابل، زنان دارای کارآیی شخصی زیاد در کودکی از طرف پدر واسه سطوح بالای موفقیت تحت فشار بوده ان (اشنیویند، ۱۹۹۵). در بین همبازیها کودکانی که در بازیها و تکالیف باتجربه هستن، نقش الگوهای دارای کارآیی زیاد رو واسه کودکان دیگه اجرا می کنن. معلمان از راه تأثیرشون بر رشد تواناییهای شناختی و مهارتهای مسئله گشایی که واسه کارکرد موثر بزرگسالان حیاتی هستن، بر قضاوتهای کارآیی شخصی اثر میگذارن. از دیدگاه بندورا مواردی که علم آموزان رو براساس توانایی گروهبندی می کنن، کارآیی شخصی علمآموزانی رو که پیشرفت کمی دارن ضعیف کرده، و از این رو اعتماد به نفس علمآموزانی رو که در گروههای ضعیف گمارده شده ان کاهش می بدن.
نوجوونی
واسه به دست آوردن جزییات بیشتر و جستجو در بین هزاران پایان نامه
در موضوعات جور واجور و دانلود متن کامل اونا
با فرمت ورد به سایت zusa.ir مراجعه کنین
تجربیات انتقالی نوجوونی شامل کنار اومدن با درخواستها و فشارها، از آگاهی جنسی گرفته تا انتخاب دانشگاه و شغله. در هر موقعیتی که لازمه سازگاریه، نوجوانان باید لیاقت های جدید، آزمایشهای جدید از تواناییهاشون رو ایجاد کنن. بندورا خاطرنشان ساخت که موفقیت این مرحله انتقالی بین کودکی و بزرگسالی، به سطح کارآیی شخصی ایجاد شده در طول سالهای کودکی بستگی داره.
بزرگسالی
بندورا بزرگسالی رو به اوان بزرگسالی و سالهای میانی تقسیم کرد. اوان بزرگسالی لازمه سازگاریهای بیشتری چون ازدواج، پرورش بچه و ارتقا شغلیه. کارآیی شخصی زیاد واسه کارکرد موفق در این تکلیفها لازمه. بررسیها نشون میدهد زنان بزرگسالی که کارآیی شخصی زیادی دارن، کارآیی شخصی رو در بچه هاشون تشویق می کنن. سالهای میانی بزرگسالی هم استرسزا هستن، بطوری که افراد زندگی خود رو آزمایش دوباره می کنن، با محدودیتهاشون مواجه میشن و احساس کارآیی شخصی خود رو تصریح دوباره میکنن.
پیری
ارزشیابیهای کارآیی شخصی در پیری سخته، پایین بودن کارآیی شخصی می تونه به صورت یه جور پیشگویی خود کام بخش اثر بیشتری بر کارکرد جسمی و ذهنی بزاره. مثلا کاهش احساس کارآیی شخصی در مورد میل جنسی می تونه به کاهش فعالیتهای جنسی برسه. کارآیی جسمی کم می تونه به خستگی و محدود شدن فعالیتهای جسمی منجر شه (شولتز و شولتز، ترجمه سید محمدی ۱۳۷۷).
بطور خلاصه و با در نظر گرفتن چیزی که گفته شد خودکارآمدی درک شده یعنی استعداد به کار گیری تموم امکانات در شرایط جورواجور باورهای خودکارآمدی بر رفتار، انگیزه و آسیبپذیری در برابر استرس و افسردگی و اضطراب اثر میگذارد و دارای پنج منبعه که شامل: تجارب مسلط، تجارب جانشینی، راضی سازی کلامی یا اجتماعی، حالتهای هیجانی و فیزیولوژیکی و تجارب تصوری میباشه. رشد باورهای خودکارآمدی از نوباوگی شروع شده و تحت اثر عوامل زیادی مثل خونواده، مدرسه، همسالان، بزرگسالان و … است که در سراسر عمر ادامه مییابد. پس بر اساس گفته بندورا، احساس مفید بودن شخصی عامل مهمی در تعیین موقعیت یا شکست ما در سراسر زندگیه.
[۱] – Pajares
[۲] -Pohjavaara